నేను చూస్తున్నాను...

రక్తం చిన్నగా కారుతోంది.. బొట్లు బొట్లుగా
భరింపరాని బాధ
బిగుసుకున్న పిడికిలి
వెర్రికేక పెడుతున్న ... ఆ కళ్ళు
అది ప్రసవ వేదనా?!
అది జ్ఞాపకాల మల విసర్జన!!
మనసులో ఎక్కడో ఓ మూల.. శంక
సుదిలా గుచ్చేస్తోంది!
నేను చూస్తున్నాను..
ఆ చేతులు శూన్యాన్ని పిండేస్తున్నాయి
ఆ శూన్యంలో.. నిగూఢంగా దాచుకున్న అతని బలహీనతలు

పంటి క్రింద అదిమిపెడుతున్న అహం
ఎవో నిజాలు అతనికే తెలియనివ్వకుండా


నేను చూస్తున్నాను...
ఎన్నాళ్ళిలా ?? .. సమాధానం లేదు
నిర్లిప్తంగా నాకళ్ళల్లోకి చూస్తాడు
అతని అసహాయతకి నా రెప్పలు బరువెక్కుతాయి

ఏం జరిగింది?
కలవరపడ్డ కళ్ళు... నాలో చిన్న అనుమానం
వెనువెంటనే..
కస్సుమని హూంకరిస్తున్నాయి
ఎందుకో అహంకరిస్తున్నాయి .. ఆ కళ్ళు
అప్పుడు తెలిసింది!! పూర్తిగా తెలిసిపోయింది
అతను తప్పు చేశాడు! తనకు సరిపడని తప్పు!
తను జీర్ణించుకోలేని తప్పు!
తనకు మాత్రమే తప్పు!

నేను చూస్తున్నాను...
బేలగా చూస్తున్న ఆ కళ్ళు
అవమాన భారంతో కృంగిపోతున్నాయి
కలైపోవాలని గట్టిగా మూసుకున్నాయి!
ఫరవాలేదు.. ఇంకొద్దిసేపు.. అంతే!
నాలో ఓ నిట్టూర్పు! ఇది మొదటిసారికాదుగా!
వచ్చేస్తోంది!! వెల్లువలా...
అప్రమత్తంగా గమనిస్తున్నాను..

మూసిన రెక్కల వెనుక దృశ్యాలు.. క్రూరమైన దృశ్యాలు
తిమింగళాలను పట్టికోసేస్తున్నారు
బ్రతికున్న పురుగుల్ని నమిలేస్తున్నారు
కొనఊపిరి పిల్లుల్ని వొలిచేస్తున్నారు
దున్నపోతుపై బల్లెపు పోట్లు... వెకిలి నవ్వులు
పసి ఆక్రందనలు.. మానభంగాలు...
వికృత చేష్టలు.. ఊచకోత... రక్తసిక్తం.. కుటిల తంత్రాలు..
ముసుగు నేస్తాలు.. మలిననైజాలు.. నేరాలు... ఘోరాలు
సుడులు తిరుగుతున్న చిత్రాలు... జ్ఞాపకాలు

నేను చూస్తున్నాను...
 అతని కంటినుండి ఉధృతంగా జలపాతం..
నా దరి త్రుళ్ళిన ఒకనీటిబొట్టు
అందులో ఈ సమస్త ప్రపంచాన్ని...
నేను చూస్తున్నాను...
ఆ చుక్కలో... ఒక వారగా... ఒక గది... అతని గది!
ఆ గోడ మీద బల్లి!
చీపురుతో అదిలిస్తున్నాడు.... భయం భయంగా!
బల్లి కదిలింది.. అతని వెన్నులో వణుకు
జర్రున ప్రాకుతూ ఒక మూల నక్కింది
బల్లి లేత చర్మం క్రింద వేగంగా కొట్టుకుంటున్న గుండెకాయ!
ఒక్క క్షణం..
అతడు బల్లిలా పరుగుతీశాడు!
అతనివెనుక పెద్ద ఉక్కు చీపురు.. విసిరేయడానికి .. పడబోతోంది
దిక్కుతోచక గోడవార నిస్తేజంగా అతడు.
అతడి గుండె చప్పుడు గదంతా ఖంగు ఖంగు మని మ్రోగుతోంది
క్షణం దాటింది...
బల్లి గోడమూల.. అతడు గదిలో
ఆ కళ్ళల్లో అయోమయం... భయం!
జీర్ణంకాలేదు..కక్కనివ్వలేదు.. అతని తెలివి
నుదిటిపై చెమట బిందువును తుడిచేసింది.
అటువంటి చినుకులు చేరి .. ఇప్పుడు జడివాన

నేను చూస్తున్నాను...

అతడు తెలివి తప్పాడు...
రక్తం ఆగింది

హమ్మయ్య!!
అతడు పుట్టాడు!!
తనను విసర్జించి.. తనలోంచి తనే.. పుట్టాడు!

అతనికీ, అతని ప్రపంచానికీ జరిగే
నిరంతర అనాచ్ఛాదిత సంభోగ ఫలితం...
ఈ జన్మ జన్మల పరంపర

నెమ్మదిగా తెరుచుకున్న
నిశ్చలమైన కళ్ళతో..

అతడు చూస్తున్నాడు...