మార్పు

కళ్ళు తెరిచి చూశా..
అలానే ఉంది .. దృశ్యం
ఎక్కడి వస్తువులు అక్కడే.. నిశ్చలంగా
పాడైపోయిన కుట్టు మిషను
అద్దాల బీరువా
చిందరవందరగా పుస్తకాలు...
రాత్రి కనులు మూసినప్పుడు ఎలా ఉన్నాయో .. అలాగే
వాటికి ఎంత గుర్తు!
ఇదేమిటి ... క్రింద పడి ఉన్న పెన్ను... కాస్త దూరంలో కాగితం
రాత్రి టేబులు పై ఉండేవి.
అన్నీ యధాస్థానాల్లోకి వచ్చేశాయే... ఇవి మాత్రం అలసిపోయినట్లున్నాయి!
టేబులు ఎక్కలేక ఇక్కడే కూలబడ్డాయి.
నాకనులు కప్పి ఈ కాగితం గగనవిహారం చేసిన స్మృతులు ఎక్కడ నిక్షిప్తమయ్యాయో
ఈ పెన్ను టేబులు పై నుండి బంగీ జంపు చేస్తు వేసిన కేరింతలు ఎక్కడ ప్రతిధ్వనించాయో
నేను గమనించని ఆ క్షణాలలో ....
` ఫేను గాలికి కాగితం ఎగిరి పడింది. ఇక పెన్ను.. ఏ బల్లో దొర్లించుంటుంది. '
తర్కానికి ఎందుకో ప్రతీదీ సహజం అని చూపించాలని తాపత్రయం.
మార్పుని గమనించం. గమనించినా పరిశీలించం
పరిశీలించినా.. అనుభూతి చెందం.
స్నానం చేసేటప్పుడు నా తలపై రాలిన నీటి చుక్క... శతసహస్రమై ప్రిదిలిపోయింది
నా మోజేతి పై వెండ్రుకల మధ్య ట్రెక్కింగ్ చేస్తున్న చీమ ... ఏమనుకుంటోందో
న్యూస్ పేపర్లో వార్తలకి, టీవీలో కార్యక్రమాలకీ, ఇంట్లో మనుషులకీ ఒకేలా ప్రతిస్పందిస్తూ
మనసు మొద్దుబారిపోయింది.
చిత్రం
బుద్ధిపూర్వకంగా మార్పుయొక్క స్పృహను నిరోధించుకుంటూ... మార్పునే వాంఛిస్తూ ఉంటుంది మనసు.

ప్రకృతి

Nature's first green is gold,
Her hardest hue to hold.
Her early leaf's a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.
- Robert Frost

తే.గీ || ప్రకృతి తొలిహరితమ్ము అభ్రమపు మెఱుగు
చొచ్చువడెడి గాఢపుఛాయ చూపనపుడు
ఆమె కిసలయమ్మదికాదె అలరు మొదలు
అట్లరఘడియ వరకుండునంతె మిగులు

అంత పతనమ్ము పతనమై అణగిపోవు
నందనమ్మొక శోకమై నలిగిపోవు
అదలి ప్రత్యూష మెటొబోవు అహము వచ్చు
సిరి యనునదేది మనలేదు చివరివరకు!