చావు

                                   
ఆ ఒక్క క్షణం..!

ఏవో అజ్ఞాత శక్తులు తమ హస్తాలతో అవయవాలన్నిటినీ
నలిపేస్తున్నాయి..!
హృదయ మంథరాన్ని చుట్టి చిలికేస్తున్న సిరధమనులు
ఎక్కడి కక్కడే చిక్కటి రక్తాన్ని స్ఖలిస్తున్నాయి..!
విహ్వలుడైన చిత్రగుప్తుని ముందర నగ్న తాండవం చేస్తున్న
నా జీవిత పుటల పద ఘట్టన ..
పంచ ఘోటక కరాళముగా పల్లవించింది...!
అసంకల్పిత ప్రతి చర్యగా...
నా నరనాడుల తంత్రులు ఒక్కసారిగా తెగిపడుతూ చేసిన
వికృత నాదం...
నిబిడీకృత శూన్యంలో తరంగించి ..ఘన మౌనంగా
ప్రతిధ్వనించింది..!
క్రిందకు విసిరిన ప్రతీ తరుణంలో రెట్టించి పైకెగిరే అహం
అనంతమైన అగాధంలోకి జర్రున జారుతోంది!
ద్వంద్వాలకు మరిగిన వివేకం ఈ స్థితిని గుర్తించలేక,
మూసి ఉన్న రెప్పలను రెండుసార్లు రెపరెపలాడించి..
కన్నుమూసింది!
భళ్ళున పేలింది!
ఏమిటో...ఎక్కడో?!
ఛిద్రమైన సర్వస్వం!
ఇంత అలజడి జరుగుతున్నా ఏమీలేనట్లు, ఏమీకానట్లు
స్థంబించిన నా ఊపిరి..ప్రకృతి.. జగతి!
బహుశా.. నా ఊపిరాగిన ఆ ఒక్క క్షణం.. విశ్వం ఊపిరి
తీసుకుంటున్నాదేమో!! ...సమతుల్యానికి ప్రతీకగా!
ఈ చలనరాహిత్యానికి చెమర్చిన కళ్ళు.
నాకై కారిన ఒకే ఒక కన్నీటి బొట్టు.. నా కంటిదే!!

దేహంలో ఎక్కడో ఓ మూల ఓ కణం నిశ్శబ్దంగా
నిష్క్రమించింది!!