కాల బెహారితోడ చిర కాలము పోవుచు కాందిశీకులై
నేలను కొల్చుచూ ఇసుక నేలల చెక్కుచు సాగి గూటిలో
వ్రాలెదమోయి నీ తొలి నివాసము నీ మజిలీని చేరి చి-
త్రాల నొకింత చూచి పద లంగరు ఎత్తు మరో బిడారుతో!
భువన గుడారమో వెలుగు పుంజపు నీడయొ భ్రాంతియో కనుం-
గవలకు దోచెనెద్ది? అట కన్పడె నద్భుత వస్తుజాల మం-
దు వెదుగులాడగా స్ఫటిక దుర్భిణి తోడ ఫకీరు చూచి నీ
వెవరవొ ఇందు చూడమని యిచ్చెను! యంత్రము నాదె యయ్యెనే!
అది యొక గాజుముక్క ఇక అందున నిల్చెను నాదు మానసం
బు దినము లిట్లు దాని కడ పోవుచునుండె నదేమి మాయయో
వదలక పట్టుకుంటి పలు వత్సరముల్, అటుపిమ్మటద్దియే
వదలక నన్ను పట్టుకొనె ! భారమె నేనను యూహ మోయుటల్!
చూపెను ఈ జగత్తునది చూపెనెడారిని ఎండమావులన్
నా పసికాలమంతయు అనాధగ గన్పడె జ్ఞాపకాలలో
రూపము మారె నాకనుల లోకము మారె గుర్తు వీడె నే
శాపము సత్యమయ్యెనొకొ స్వంతముగా యనిపించె సర్వమున్!
క్షణముగ సాగు వారములు సంతసమొందిన వేళలందు ఓ
క్షణము మహా యుగమ్మువలె కన్పడు కష్టము కల్గగా ! నిరీ-
క్షణమున రేపుమాపుకొరకై బ్రతుకంతయు బోవు కాల బేరమున్
క్షణము క్షణమ్ముగా నెటుల గాంచుదు నీ క్షణమాత్రసృష్టిలో!
నడచిన త్రోవనే నడచి నాబ్రతుకంతయు వెళ్ళిపోయె! నే
తడిమిన శిల్పముల్ శిలలు దాచిన రత్నములన్ని రాళ్ళు! ఈ
గడచిన దంత స్వాప్నికము కాల మరీచిక ముట్టడించె నన్!
తడిచినుకేదొ సత్యమని దాడినెదుర్కొనె , రాలె నేటికిన్!
జీవితమన్న నేమి? పలు చింతలొకింత భ్రమించి, హాయికై
దోవలెడారిలో వెదికి, దోషములెంచి, భరించి, ఆశగా
కావలి యెండమావులకుగాచి, తపించుచు నీటికోసమై,
ఈ వలయంబులో దిరిగి, ఈ కలలో నిజమౌటయే సుమా!
No comments:
Post a Comment